همه ما تصور میکنیم دزدها بدون برنامه و به صورت اتفاقی وارد یک خانه میشوند، در حالی که در واقعیت، سرقت در سالهای اخیر به یک فعالیت کاملا حرفهای و برنامهریزی شده تبدیل شده است.
سارقین مانند یک کارآگاه عمل می کنند، با این تفاوت که هدف آن ها کشف حقیقت نیست، بلکه ورود بدون دردسر و سرقت با کمترین ریسک ممکن است. آن ها پیش از هر اقدامی، محیط اطراف خانه را بررسی می کنند، اطلاعات جمع آوری می کنند و با دقت بالا، چندین عامل حیاتی را مانند یک چک لیست ارزیابی می کنند تا مطمئن شوند احتمال شناسایی یا دستگیری پایین و میزان سود آوری بالا است.
در این مطلب، با مشورت متخصصان حوزه امنیت و تحلیلگران، به بررسی پنج مورد از مهم ترین عواملی می پردازیم که سارقان پیش از ورود به یک منزل آن ها را بررسی می کنند. هدف این مقاله ایجاد ترس یا نگرانی نیست، بلکه افزایش آگاهی است تا بتوانید امنیت منزل خود را از نگاه یک سارق ببینید و اقدامات پیشگیرانه موثرتری انجام دهید.
قفل ها و درب ها | آیا این درب بازدارنده است؟
اولین بخشی که سارقان با دقت بررسی میکنند، درب ورودی و قفل های آن است. آنها همواره به دنبال آسیب پذیرترین و سریع ترین نقطه ورود هستند. از دید یک سارق، قفل درب یک مسابقه با زمان است. اگر باز کردن یک قفل بیش از دو دقیقه زمان ببرد، در اغلب موارد از ادامه کار صرف نظر میکنند. موضوع مهم برای آنها این است که آیا درب اصلی خانه مجهز به یک قفل ساده و قدیمی با مغزی معمولی است که با ابزار های ابتدایی باز میشود، یا از مغزی ها و توپیهای ضدسرقت با ساختار مقاوم استفاده شده است.
با این حال، خود درب اهمیت بیشتری نسبت به قفل دارد. اگر درب از نوع ساده باشد و با فشار یا استفاده از ابزار هایی مانند دیلم از چهار چوب جدا شود، به ویژه در درب های قدیمی آپارتمانی، سارقان حتی نیازی به باز کردن قفل نمی بینند و مستقیما وارد عمل می شوند. استفاده از درب های ضدسرقت و قفل های چند نقطه ای باعث افزایش زمان، ایجاد سر و صدا و در نتیجه افزایش ریسک برای سارق می شود؛ عاملی که اغلب آن ها را منصرف می کند.
روشنایی و خاموشی | این خانه خواب است یا بیدار؟
سارقان عموما در تاریکی فعالیت می کنند و محیط های کم نور را ترجیح می دهند. با این حال، حتی در طول روز نیز نشانه هایی را بررسی می کنند که بیانگر نبود ساکنین یا الگوی رفت و آمد نامنظم باشد.
آن ها ممکن است یک خانه را برای مدت طولانی تحت نظر داشته باشند. خاموش بودن مداوم چراغها در ساعات شبانه، برای یک سارق به معنای خالی بودن منزل است. اگر چراغ های یک خانه برای مدت طولانی در ساعات مشخصی روشن نشوند، این موضوع به عنوان یک نشانه واضح تلقی می شود.
برای کاهش این ریسک، استفاده از تایمرهای ساده روشنایی توصیه می شود تا چراغ ها در ساعات مختلف به صورت خودکار روشن و خاموش شوند. این روش ساده و کم هزینه، تاثیر قابل توجهی در افزایش امنیت دارد.
دید همسایه ها و شلوغی محیط | آیا کسی متوجه خواهد شد؟
یکی از بزرگ ترین نگرانی های سارقان، دیده شدن توسط همسایگان یا عابران است. به همین دلیل، آنها محیط هایی را انتخاب می کنند که امکان فعالیت در آرامش و بدون جلب توجه وجود داشته باشد.
خانه هایی که پنجره یا نورگیر آن ها مشرف به کوچه های خلوت، بن بست یا نقاط کم تردد است، بیشتر در معرض خطر قرار دارند. در صورتی که پنجره ها در معرض دید مستقیم همسایگان یا نگهبان ساختمان نباشند، احتمال انتخاب آن خانه توسط سارق افزایش می یابد.
حیاط خلوت و بالکن نیز از نقاطی هستند که اغلب نادیده گرفته می شوند. دیوار های کوتاه، دسترسی از طریق درخت یا لوله های گاز ساختمان های مجاور و تراس های کم نور، همگی می توانند به عنوان نقاط کور و امن برای سارق تلقی شوند. در واحدهای طبقه اول، نصب حفاظهای مقاوم روی پنجره های کم دید و خلوت، نقش مهمی در افزایش بازدارندگی دارد.
وجود تجهیزات امنیتی | اهمیت آژیر و دوربین
سارقان حرفه ای به خوبی تفاوت بین تجهیزات امنیتی واقعی و تجهیزات نمایشی را تشخیص میدهند. آن ها پیش از هر اقدامی، به دنبال نشانه های وجود دزدگیر، دوربین مداربسته فعال و سیستمهای هشداردهنده هستند. وجود برچسبهای هشدار شرکتهای امنیتی معتبر یا چراغهای فعال روی دوربین های مدار بسته، باعث میشود سارق ریسک عملیات را بسیار بالا ارزیابی کند. دلیل این موضوع ساده است؛ فعال شدن دزدگیر به معنای اطلاع سریع صاحب خانه یا نیروهای انتظامی است.
در این زمینه، نمایش وجود سیستم امنیتی اهمیت زیادی دارد. حتی یک آژیر یا باکس دزدگیر نصب شده روی دیوار، می تواند بخش بزرگی از سارقان را منصرف کند. سارقان به دنبال اهداف آسان هستند و معمولا از درگیری با سیستم های هشدار دهنده پرهیز می کنند.
ابزار و وسایل کمکی | نردبان و ابزار رهاشده
اگرچه ممکن است ساده به نظر برسد، اما بسیاری از سارقان از وسایل خود ساکنین برای ورود به خانه استفاده می کنند. نردبان های رها شده در حیاط یا انباری، ابزار های بزرگ مانند آچار و پیچ گوشتی و حتی سطل های زباله، میتوانند به عنوان ابزار کمکی برای بالا رفتن، اهرم کردن درب یا شکستن قفل مورد استفاده قرار گیرند.
قاعده کلی این است که هر وسیله ای که امکان بالا رفتن، تخریب یا پنهان شدن را فراهم کند، باید از دسترس خارج و در محل امن نگهداری شود. قفل کردن ابزارها و جمع آوری وسایل بلا استفاده، اقدامی ساده اما بسیار موثر در کاهش ریسک سرقت است.
سخن پایانی
سرقت در دنیای امروز یک اقدام کاملا حساب شده است و سارقان پیش از هر کاری، ابتدا ریسک و سپس سود را ارزیابی میکنند. پنج عاملی که بررسی شد، همگی با یک هدف مشترک انجام میشوند: ورود آسان، خروج سریع و حداقل احتمال شناسایی. راهکار اصلی مقابله با این تهدید، افزایش ریسک برای سارق است.
- استفاده از قفل های مقاوم و درب های ضد سرقت برای افزایش زمان ورود
- مدیریت روشنایی و حذف نشانه های خالی بودن خانه
- نصب و نمایش تجهیزات امنیتی مانند دوربین و دزدگیر
- جمع آوری و ایمن سازی ابزارهای کمکی
با افزایش آگاهی و رعایت این نکات، میتوان احتمال سرقت را به طور قابل توجهی کاهش داد. امنیت منزل خود را جدی بگیرید و شرایط را از زاویه دید یک سارق ارزیابی کنید.